آخرین شماره مجله ی هفت را که ورق زدم و خواندم کاملا مطمئن شدم که هفت یکی از بدترین مجلاتی است که در چند سال گذشته بازمینه هنری ادبی منتشر می شود. جدای از سرمقاله های افتضاح طالبی نژاد که در آن عادت دارد درباره هرچیزی از موضع بالا اظهار نظر کند( آنهم در حالیکه هیچ حرف تازه ای جز ناله های یک آماتور ندارد) گفت و گوهای او نیز واقعا سردرد آور است. نمی دانم چند نفر مصاحبه طالبی نژاد را با احمدرضا احمدی در یکی از شماره های قبلی خوانده اند. یکی نیست به این بابا بگوید با نهایت بیسوادی نمی توان با یکی از شاعران تجربه گرای تاریخ شغر فارسی بحث کرد. وقتی می خواندم که طالب نزاد در مقدمه یکی از سوالاتش اظهار فضل می کند که من نمی توانم شعر را بدون وزن تصور کنم احساس می کردم دارم مجله ای متعلق به دهه سی را می خوانم!در شماره ۲۴ هفت هم سوالات بی ربط گفت و گو با رخشان بنی اعتماد را بخوانید و قضاوت کنید. لااقل انتظار می رفت که گفت و گوی مصاحبه کننده که خود را منتقد سینمایی می داند با یک سیناگر قابل تحمل باشد.
نگاه مجله هفت به ادبیات هم کاملا آماتوری و کودکانه است. شعرها و داستانهایی که در این مجموعه چاپ می شود و همینطور مباحثی که در به اضطلاح کارگاه شعر و داستان مطرح می شود واقعا دست کمی از متن های طنز ندارد. متاسفانه کیفیت چاپ این مجله و همینطور عکس های هنرمندانه عباس کوثری باعث می شود که مخاطب در ابتدا فکر کند با مجله ای حرفه ای روبروت. ولی اگر کسی نشانه ای از کار حرفه ای در مطالب این مجله دید...اگر دید...چی؟ خب دیده است لذتش را ببرد!به نظر من که هفت یکی از بنجل ترین نشریات هنری ادبی حال حاضر ایران اسن.
سلام
ببخشید که من نمیدونستم شما وبلاگ دارید وگر نه زودتر از اینها مزاحم میشدم مطلب شما را هم خواندم بسیار خواندنی بود امیدوارم که تو کارتان همیشه موفق باشید.
قربانت شروین
طبق معمول باید از این جا به شما حبر بدهیم که به پست خانه ی مبارکه سر بزنید.
شما گویا مصاحبه هایی که آقای اسلامی انجام دادن نخوندین. مثلا سوال فوق العاده ای که ایشون از داریوش مهرجویی پرسیدن. ( وقتی فیلم هاتون رو می بینید چه احساسی پیدا می کنید؟!!!!) یا مصاحبه شون با خانم اعتمادی که فکر می کنم یک کلاس آموزشی هست برای علاقه مندان پرسیدن سوال های بی ربط که گویا به مجری های تلویزیون توصیه اکید شده که حتما واحدشو رو پاس کنن. اونوقت با حضور کسی چون آقای اسلامی آدم به در و گوهر بودن آقای طالبی نژاد پی می بره. از داستان ها و شعر ها بگذریم که زمین خورده لگد زدن نداره. اما من انقدر یک بعدی و تخت نگاه نمی کنم. به نظرم هفت مطالب خوب هم داره. مثل مطالب آقای صدر یا مصاحبه ها و نوشته های آقای صفی نیا. آقای چپردار هم ضمنا جوان فهمیده و با نمکی هستن. اما از همه ی اینها گذشته ما ماه نامه ی ادبی به درد بخور داریم اصلا؟ من فقط یک ماه نامه ی خوبی ادبی می شناسم که تازه اونم فصلنامه ست!!! و اسمشم سمرقند هست.
بنده هم با نظر شما موافقم.
سلام.به نظرم اولین نکته در نقد نویسی رعایت احترام است. بدون توجه به مجله هفت آدم وقتی از چیزی خوشش نمیاد میگه من خوشم نیومد یا یک همچین چیزی.برای دادن احکامی مثل حرفهای شما که فلان چیز بنجل است ؛یا باید آن چیز از نظر اکثریت بنجل باشد که در این مورد خاص این طور نیست یا باید آدم خدا باشد که بعید میدونم شما خدا باشید.موفق باشید
سلام,
همان طور که به آماتور بودن آقای طالبی نژاد در نقد و مصاحبه اشاره می کنید بهتر بود حداقل در این چند سطری که نوشتید درست نقد کردن را نشان می دادید و آماتور بودن خودتان را به وضوح نشان نمی دادید.
ایراد هایی که شما از این مجله گرفتید خیلی یک طرفه بود. به نظر من (که تمام شماره های مجله هفت را خواندم) داستان های کوتاه این مجله در سطح داستان نویسی ,در سطح قابل قبولی قرار دارد .این اشکالی که شما به نظر آ طالبی نژاد در باره وزن شعر گزفتید اصلا این گونه نبود ,نظر شخصی مطرح شده بود و منظور وزن شعری بود که به نظر ایشان جداکننده ی آن از نثر است.
من هم از شعرها و برخی مصاحبه ها خوشم نمی آید ولی در کل مجله بسیار خوبی است و نویسندگان آن باسواد و باتجربه هستند.
از این نوشته شما بوی تسویه حساب شخصی می اید و گرنه فکر می کنم همه می دانند که هفت یکی از مجلات خوب هنری و ادبی کشور ماست . البته بی عیب هم نیست اما نه به این تندی که شما می گویید . ای کاش همه ما صراحت داشتیم و صریح مشکلمان را می گفتیم.
خب چرا شما چند تا از شعرها و داستان ها و نقد فیلم ها و مصاحبه های خودتان را نمی برید بدهید چاپ کنند تا سطح مجله بالا بیاید؟
در مورد داستان ها میدانم که حق با شما نیست. و در مورد نقدتان دو راه حل برایتان پیشنهاد میکنم: اول اینکه کسی شما را زور نکرده که بروید بگردید مجله ی ادبی هنری پیدا کنید و بخوانید و ان را نقد کنید! پس میتوانید بیخیال شوید و بروید تاریخ قرون وسطای اروپا را بخوانید و به به و چهچه کنید.
دوم اینکه نقد کردن را یاد بگیرید و بگویید که ما هم بدانیم اشکال کار دقیقا کجاست و چه کار باید کرد تا بهتر شود؟
داستان های هفت که سطحشان واقعا خوب است اگر ادبیات و نویسنده ها را بشناسید!!! کارگاه هم که از اسمش معلوم است، متعلق به آماتورهاست!!!
چرا اینقدر بچه گانه نقد میکنید .
من هم معتقدم فارغ از کاستی ها و ضعف های مجله مذبور، کاش حضرتعالی با این متن که حتی غلط های املایی اش !تصحیح نشده آماتور بودن خود را بروز نمی دادید... یا حق