امسال جوایز ادبیات داستانی مرا بسیار خوشحال کرد. چون دو نویسنده ی مورد علافه ی من در فهرست برندگان دوجایزه ی معتبر قرار گرفتند. آخرین جایزه ادبی سال ۸۴ به محمد رضا کاتب ، نویسنده ی رمان وقت تقصیر رسید. من هم خود کاتب را دوست دارم و هم رمان هایش را. هیس و پستی دو تا از رمان های کاتب را یک نفس خواندم و هرسه تایشان(هیس و پستی و وقت تقصیر) فوق العاده اند بخصوص هیس که به نظرم بهترین رمان کاتب است.
یعقوب یادعلی را هم خیلی خیلی دوست دارم.او برای من یک وجه مشترک با کاتب دارد. یادعلی هم مثل کاتب نویسنده ای است که من هم آثارش را دوست دارم و هم خودش را. یادعلی نویسنده ی دوست داشتنی و شوخ طبعی است که یقین دارم صداقت رفتارش را مخاطبانش در کارهایش حس می کنند. یادعلی امسال با رمان آداب بیقراری جایزه ی گلشیری را برد. اگر تا به حال این رمان زیبا را نخوانده اید به شما پیشنهاد می کنم به شرط چاقو از دستش ندهید.
جدای از اینکه این دو نویسنده ی محبوب من امسال جایزه بردند و این برایم بسیار خوشحال کننده بود تغییر در سیاست اهدای جوایز ادبی - از رمان های آشپزخانه ای به کتاب های جدی تر - را هم باید به فال نیک گرفت
بهتر کاتب رو رو از نزدیک بشناسیش فکر نمیکنم مثل شخصیت های توی رومان وقت تقصر باشه ولی قابلیتش رو داره مثل حیات باشه اگه یه روز نایب اسماعیل نباشه