حقیقتش کاری به این ندارم که سیاست و البته اقتصاد در جهان امروز بر همه چیز تاثیر می گذارد وقتی هارولد پینتر برنده ی جایزه ی نوبل شد اصلا برایم مهم نبود که او یهودی است چون این آقای پینتر آنقدر خوب می نویسد که برای آدم مهم نباشد که مال کدام عشیره یا پیرو کدام دین و مذهب است. او نویسنده ای چیره دست است که آدم از متن حتا یکی از نمایشنامه هایش به اندازه ی خواندن چند کتاب و تماشای چند فیلم و اجرای چند نمایش لذت می برد. اما وقتی اورهان پاموک در حضور یوسا و کورت وونه گات و آدونیس برنده ی جایزه ی نوبل می شود دیگر شکی نمی ماند که هیات انتخاب شورش را درآورده اند. من برعکس بعضی از دوستان که به خاطر نزدیکی ترکیه با ایران! و یا امید به کسب جایزه ی نوبل توسط نویسنده ای ایرانی،از اعطای جایزه ی نوبل ادبیات به اورهان پاموک خوشحال شده اند اصلا برایم اهمیتی ندارد آقای پاموک به ایران آمده یا نشانی از اصفهان در آثارش وجود دارد چرا که معتقدم جهان ادبیات فارغ از مرزهای جغرافیایی خلق می شود.سالهاست که از وجود نگاهی افراطی و سیاست زده در کشور می نالیم که جایزه ی نوبل ادبیات را از دریچه ی سیاست تحلیل می کند. به همان دلیل که نگاه این افراد نزدیک به حکومت غیر واقعی به نظر می رسدقبول این واقعیت که اورهان پاموک به خاطر آثار ادبی اش برنده ی جایزه ی نوبل شده غیرمنطقی است.کیست که نداند پرداختن پاموک به نسل کشی ارامنه در ترکیه دلیل اصلی اعطای جایزه ی نوبل به این نویسنده ی ترک تبار است؟پرداختن به مسایل انسانی در آثار هر نویسنده جزو نکات مثبت کار او قلمداد می شود اما ملاک ارزیابی آثار ادبی نویسنده نیست.بر همین اساس نمی توان پذیرفت که در حضور نویسندگان برجسته در فهرست کاندیداها ، پاموک بدون دوپینگ سیاسی برنده شده باشد. خوشبختانه آثار اکثریت نامزدهای امسال در ایران ترجمه شده است. شکی نیست که هر انتخابی مبتنی بر سلیقه است اما انصافا آثار اورهان پاموک اصلا قابل مقایسه با رقیبانش هست؟